Elizabeth O'Roark - Przebudzenie Olivii

Tytuł: Przebudzenie Olivii
Autor: Elizabeth O'Roark
Wydawnictwo: Kobiece

Will Langstrom jest trenerem żeńskiej grupy biegaczek. Mężczyzna musiał porzucić marzenia o zawodowej wspinaczce górskiej i zająć się podupadającą farmą po zmarłym ojcu. Zdecydowanie nie potrzebuje takich kłopotów jak romanse – tym bardziej z uczennicami. Olivia Finnegan to twarda i zbuntowana, młoda dziewczyna, dla której stypendium sportowe na Uniwersytecie w Colorado jest ogromną życiową szansą. Skrywa jednak tajemnicę, która jeżeli wyjdzie na jaw, może ją zniszczyć. Kilka razy mówiła o swoim problemie innym, ale oni nie chcieli jej słuchać, dlatego teraz nie mówi o tym nikomu. Czasami tak jest lepiej. Will na początku traktuje dziewczynę z rezerwą lecz po jakimś czasie zmienia swój stosunek do niej. Postanawia jej pomóc – chce przebudzić Olivię. Nie bierze pod uwagę jednego – pożądania, które nie daje mu spokoju. Wtedy sprawy się komplikują.

Olivia to biegaczka, która może wiele osiągnąć w swoim życiu, ale coś zdecydowanie ją od tego odciąga. Z pewnych przyczyn zostaje wyrzucona ze swojej dotychczasowej uczelni i trafia do East Colorado University. Prawda jest taka, że z jednej strony bardzo jej zależy na nauce tam, a z drugiej najchętniej by stamtąd uciekła jak najdalej. Zwłaszcza, że nikt nie wydaje się ucieszony jej przybyciem na uczelnię, a plotki rozchodzą się bardzo szybko. Chce jednak za wszelką cenę ratować swoją karierę i zrobi wszystko, żeby tym razem jej się udało. Przyznam się, że początkowo miałam co do niej mieszane uczucia. Wydawała mi się typową kobietą z jajem, która powiela schematy dostępnych na rynku erotyków czy romansów. Jednak z każdą kolejną stroną rozumiałam, że Olivia jest jedyna w swoim rodzaju, a jej problemy na prawdę są bardzo poważne. Zaskarbiła sobie u mnie sympatię i jej postać będę wspominać z wielką przyjemnością. Will jest trenerem, któremu nie należy zachodzić za skórę. Jeżeli w grę wchodzi drużyna, to zawsze jest poważny i należy się go słuchać, nie lubi, gdy ktoś lekceważy jego zdanie. Chce zrobić wszystko, żeby jego drużyna wreszcie wygrała zawody. Mimo, że nie podoba mu się pomysł w przyjęciu Olivii na uczelnię, to widzi w niej swego rodzaju szansę, którą ma zamiar wykorzystać. Poza szkołą pracuje na gospodarstwie, które zostawił jego ojciec wraz ze śmiercią. Miał całkiem inne plany na życie, ale zrezygnował z nich całkowicie. Czytając tą książkę miałam wrażenie, że Will ma pretensje do całego świata, że nie może robić tego na czym mu zależy. Prawda jest taka, że nie musiał się poświęcać, ale zrobił to z własnej nieprzymuszonej woli. Do tego wydawał mi się taką kluską, która to nie potrafi zawalczyć o własne szczęście. Miał swoje dobre momenty, ale w większości niesamowicie mnie irytował i na pewno chciałabym jak najszybciej o nim zapomnieć. 

Jeżeli chodzi o romans, czyli główny wątek całej tej historii, to jak dla mnie jest on dobry, ale niczym szczególnym nie zaskakuje. Prawda jest taka, że zaczynając czytać książkę, już wiemy jak się ona skończy. Były momenty zaskoczenia, ale nie miały one żadnego związku z wątkiem miłosnym. Olivia i Will w jakimś stopniu się uzupełniają i na pewno czuć narastającą między nimi chemię. Przyznam jednak, że jak dla mnie to Olivia nosi tutaj spodnie, a Will powinien założyć spódniczkę i byłoby tak jak trzeba. To ona jest tym silnym charakterem (mimo swoich dużych problemów), to on dzięki niej wreszcie rozumie, jak chce żeby wyglądało jego życie. Ja nie mówię, że on jej w niczym nie pomaga, wręcz przeciwnie. Stara się zrobić wszystko, żeby uleczyć jej poranioną duszę i pozwolić jej dojść do tego co powoduje jej przypadłość, ale odczuwałam to w znacznie mniejszej części, jakby autorka zwalniała trochę tempo. 

Przejdę teraz do tego, co spowodowało, że książka w ogólnej nocie znacznie się podniosła. Jest to przypadłość, z którą nigdy wcześniej się nie spotkałam, a która dręczy naszą bohaterkę. Otóż ona nieświadomie podczas snu, po prostu biega. Czasami przebiegnie mały odcinek i się budzi, a czasami potrafi biec przez dziesięć kilometrów i przebudzić się dopiero w środku lasu, w nieznanym sobie miejscu. Kiedy zaczynałam czytać tą książkę, zastanawiałam się, co w niej jest takiego ciekawego, że czytelnicy tak bardzo ją zachwalają. Początkowo miałam wrażenie, że mówimy o innych historiach, bo tutaj nie ma przecież nic ciekawego. Jednak, gdy Olivia po raz pierwszy na kartach tej powieści wybrała się na nocną przebieżkę, to już wiedziałam, co jest w niej takiego innego. Muszę przyznać, że to całkowicie mnie zaskoczyło i długo nie mogłam się pozbierać po pierwszej takiej scenie. Autorka poruszyła całkiem nowy dla mnie temat i bardzo jestem z tego powodu zadowolona. Mam nadzieję, że znajdzie pomysły na nowe historie z zaskakującymi przypadłościami, bo z pewnością chętnie bym po nie sięgnęła. 

Jeżeli chodzi o styl pisarski Elizabeth O'Roark, to nie ma on w sobie nic odkrywczego. Autorka pisze lekko, delikatnie, a książkę czyta się bardzo szybko, czyli tak jak większość współczesnych romansów czy erotyków. Jeżeli ukażą się inne jej powieści, to myślę, że po nie sięgnę, bo są dobrą odskocznią od poważniejszych lektur. Nie jest to historia, którą długo będę wspominać, ale była jak najbardziej ciekawa i dobra. Fanom tego gatunku oczywiście ją polecam, bo ma w sobie kilka wątków, które nie pojawiły się jeszcze w tego typu literaturze. 

Ocena: 7/10

"Czuję, jakbym stała nad przepaścią, i jedyne, co mi zostaje, to skoczyć."