PRZEDPREMIEROWO: Kathryn Perez - Terapia

Tytuł: Terapia
Autor: Kathryn Perez
Cykl: Therapy
Tom: 1
Wydawnictwo: NieZwykłe
Premiera: 22.11.2017 r.

Czasami trzeba się zgubić, by się odnaleźć. Jestem samotna. Rozbita. Żyletką tnę swoje odrętwienie, lecz otwieram w ten sposób jeszcze więcej ran. Depresja, samookaleczanie, prześladowania… To moja codzienność. Faceci, seks… To moja ucieczka. Różnica pomiędzy prawdą a kłamstwem rozmywa się, pozostawiając mnie rozdartą, zdezorientowaną i zagubioną. A kiedy demony zamieszkujące mój umysł usiłują mnie pokonać, dwaj mężczyźni, których kocham, starają się mnie uratować. To moja historia o przyjaźni, miłości, cierpieniu i walce z samą sobą.

Jessica Alexander nie jest typową bohaterką, którą zazwyczaj spotykamy w powieściach. Dlaczego? Otóż dlatego, że cząstka z niej, tkwi w każdym z nas. Czytając jej historię miałam wrażenie, jakbym częściowo czytała o sobie. Jej problemy nie są mi obce, a przynajmniej większa jej część. Jednak może zacznę od tego jaka jest Jess. W jej świadomości świat podzielony jest na dwie części, tą dobrą i tą złą. Ona ma niestety tego pecha, że należy do tej złej. Wszystko co jest niedobre na tym świecie, zdarza się właśnie jej, w jej życiu nie ma światła. Może to wyglądać jak dramaty typowej nastolatki, ale tak nie jest. Dziewczyna ta odcięła się od świata, nie chce już niczego czuć. Wycierpiała w swoim krótkim życiu tak wiele, że nie można sobie tego wyobrazić. I tu wcale nie chodzi o jakieś błahe powody, co to to nie. Jej jedynym sposobem na poczucie kontroli nad własnym życiem, jest okaleczanie swojego ciała. To jej sposób ucieczki, ucieczki przed złem tego świata. Jest zamknięta w sobie, wycofana, a jej jedynym powiernikiem jest dziennik, w którym może dać upust swoim emocjom. Zbyt szybko się zakochuje, co często przeradza się w obsesję, nad którą nie potrafi zapanować. Dlatego w jej łóżku co chwilę znajdują się nowi faceci, a w szkole jest nazywana zdzirą. Tylko jedna osoba widzi ją taką, jaka jest naprawdę. Jej jedynym zadaniem jest utrzymanie tej relacji w przyjaźni i nie dać się ponieść emocjom, a w jej przypadku nie jest to wcale takie łatwe.

Ból. Ta książka sprawiała mi tak wielki ból emocjonalny, jakiego nie czułam już dawno. Wydawało mi się, że odcięłam się od tego co zdarzyło się w przeszłości, że nic z tego już mnie nie dosięga. Niestety nie jestem taka twarda jak myślałam, wspomnienia napływały na mnie z każdej strony i nie były one przyjemne. Poczułam tak silną więź z główną bohaterką, jak jeszcze nigdy wcześniej. Chcecie wiedzieć co mnie z nią połączyło? Połączyła nas szkoła, z której obie chciałyśmy się jak najszybciej wydostać i o niej zapomnieć. Dla Jess było to liceum, a u mnie podstawówka i gimnazjum. Obie prześladowane, obie nierozumiane. Trudno jest czytać książkę i myśleć 'kurczę ja miałam podobnie'. Szydzono z nas z innych powodów, ale dla obu z nas nie było to przyjemne. Chciałabym podziękować Kathryn Perez za to, że podjęła się opisania historii, która podejmuje tak ważny wątek. Słowa ranią moi drodzy i to o wiele bardziej niż czyny. Fizyczny ból minie, ale ten psychiczny zostaje już na zawsze. Nie da się go wymazać, nie da się o nim zapomnieć. 

Samookaleczanie się. Wydaje nam się, że większości z nas ten problem nie dotyczy. Jeżeli sami nie chcemy czegoś robić, to nie widzimy w tym wielkiego problemu, albo omijamy go szerokim łukiem udając, że nie istnieje. A on niestety jest i coraz częściej pojawia się w naszych życiach. Coraz większa liczba osób na świecie, najczęściej są to młodzi ludzie, decydują się na okaleczanie swojego ciała. Dla nich jest to ucieczka, czują się wolni. Dzięki temu mają kontrolę nad chociaż jednym aspektem swojego życia. W tej historii mamy to opisane bardzo dobrze, Jess mówi nam dostanie dlaczego to robi i nie może przestać. Możemy wejść w jej psychikę i dowiedzieć się co czuje, kiedy to robi. Cieszę się, że ten wątek został przedstawiony tak dokładnie, a nie tylko pobocznie. 

Prawda jest taka, że nie wiem co mam zawrzeć w tej recenzji, zupełnie nie tego spodziewałam się po tej pozycji. Owszem wiedziałam, że jest ona trudna, ale nie spodziewałam się emocjonalnego armagedonu, a to właśnie dostałam. Styl pisania autorki zapiera nam dech w piersiach. Pisze lekko, a podejmuje trudne tematy i to jest bardzo ważne, bo dzięki temu czyta nam się to dzieło bardzo dobrze. Nie boli nas od niego głowa, nie czujemy się przytłoczeni. "Terapia" to książka o wewnętrznych bliznach, z których musimy się wyleczyć, abyśmy mogli iść naprzód. Pokazuje, jak życie może zniszczyć niewinną osobę i zrobić z niej cień człowieka. Jest to także historia o tym, jak jeden człowiek, może zmienić nas na zawsze. 

Ocena: 10/10

"Owinięcie bandażem blizn nie sprawi, że znikną, tak samo jak przybieranie pozorów i udawanie kogoś innego nie wyleczy psychicznie chorej dziewczyny, którą jestem."

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu NieZwykłe